Podere Pradarolo – Indocilis 2020

Podere Pradarolo
Oppervlakte 9 ha
Natuurlijk sinds jaren ‘80

Over de wijnmaker
Podere Pradarolo is het landgoed en tegenwoordig wijndomein van Alberto en Claudia Caretti in de heuvels van Parma in Emilia-Romagna. Alberto’s vader, een prominente kaasproducent, kocht het domein in 1972, en Alberto veranderde de boerderij naar een wijndomein in 1989, met het idee om op een rigoreuze wijze de natuur iedere stap in het proces te laten bepalen. Vroeger werden alle boerderijen ook volgens polycultuur-principes ingericht, en in de regio was het dan ook normaal om de wijngaarden af te wisselen met fruitboomgaarden en velden graan; hier wilden Alberto en Claudia dan ook naar terug. Sinds de jaren ’80 worden de gaarden dan ook al gecertificeerd biologisch bewerkt en in de kelder is de rode draad in de wijnen het volledig natuurlijke proces en de relatief lange maceraties en élevage, om zo de wijnen kracht en het lange leven mee te geven.

Over de wijngaard
Het gebied, en in het specifiek de Ceno vallei, zijn tamelijk ruraal en zware industrie is in het gebied dan ook schaars. Wel meandert de Ceno-rivier als een slang door de vallei, en creëert op verschillende plekken verkoeling en irrigatie die kenmerkende punten in het landschap vormen. Het gebied en het micro-klimaat lenen zich dan ook goed voor wijnbouw, en liggen de gaarden op een plek die ’s nachts afkoelt door winden vanaf de Ligurische kust, waardoor de wijnen prachtige aroma’s ontwikkelen. Het gehele domein beslaat zo’n 60 hectare, waar wijngaarden er zo’n 9 hectare van beslaan. De wijnkelders zelf liggen in het oude melkvee-gedeelte van de boerderij, en in 2016 hebben ze een nieuwe ondergrondse kelder aan laten leggen. Ook wordt er op het terrein azijn gemaakt, en bakken ze hun eigen brood.

Alberto zelf is erg geïnteresseerd in het bestuderen en het terugbrengen van autochtone, oude druivenrassen, en ze hebben dan ook een ‘nursery’ aangelegd waarin tal van verschillende vergeten druivenrassen worden gecultiveerd, met het doel om deze te delen met geïnteresseerde wijnboeren. Een van de achterliggende gedachtes van dit project is om zo de ontwikkeling van druivenziektes eventueel tegen te kunnen gaan, en om druivenrassen te vinden die weerbaar zijn in veranderende klimaatomstandigheden. De aangeplante oude rassen worden nauwlettend in de gaten gehouden over lange perioden, en er wordt ook geëxperimenteerd met verschillende snoei-methoden. Momenteel beslaat het grootste deel van de gaarden waar actief wijn van wordt geproduceerd zo’n 9 hectare, en is beplant met Barbera, Malvasia en Termarina, maar het doel is om dit, samen met de ‘nursery’-gaarden naar zo’n 18 hectare uit te breiden. De oudste gaarden stammen uit eind jaren ’80 en begin jaren ’90, maar in 2005 en in 2016 is er ook een deel aangeplant.

Over de wijnen
De wijnen zijn ten alle tijde spontaan vergist in staal of in beton, zonder temperatuurcontrole en zonder zwavel of enig ander product. Verder wordt er over het algemeen lang schilcontact toegepast om de wijnen weerbaar te maken en het meeste uit de waardevolle schillen te onttrekken. Ook worden de wijnen pas uitgebracht wanneer ze klaar worden geacht door Alberto en Claudia; dit verschilt van jaar tot jaar erg, en kan er soms voor zorgen dat de wijnen een enorm uitgebreide flesrijping genieten.

Een specialiteit van Podere Pradarolo is het maken van (half-) zoete wijn van gedroogde druiven, passito genaamd. Van Malvasia en het inheemse ras Termarina maken ze passito, door de beste druiven met de mooiste schillen uit de gaarden eerst op matten in de zon te laten drogen, wat tussen één en drie weken kan duren, afhankelijk van de weersomstandigheden. Daarna worden de druiven geperst, vergist en gerijpt. De Malvasia passito wordt per vintage uitgebracht, maar de passito van Termarina gaat een ‘solerasysteem’ in. Het systeem bevat passito van 2006 tot en met de huidige vintage, en elk jaar wordt er nieuwe passito aan toegevoegd, en van het geheel weer wat afgetapt. De vaten in het solerasysteem zijn ook niet volledig afgetopt, om de wijn een oxidatief karakter mee te geven. Ook voor de zoete wijnen van Pradarolo geldt dat ze zonder toegevoegd zwavel worden gemaakt.